Peygamberimiz ve dört halife döneminde, Kuran-ı Kerim dışında dini bir kaynak yoktu.

Mezhepler de olmadığı için insanlar mezheplere bağlı olmadan doğrudan Kuran- ı Kerim'e bağlıydılar.

Kuran-ı Kerim'in belirttiği şekilde İslamı yaşar, Kuran-ı Kerim'in serbest bıraktığı konularda kendi beğeni, örf ve alışkanlıklarına göre hareket ederlerdi.

Peygamberimiz yaşarken hiç kimse ‘ Ben Sunniyim, Hanefiyim, Şafiyim, Şiiyim, Aleviyim, Caferiyim şeklinde görüş belirtmiyordu. Onlar sadece  “Müslümanım” diyor, rehberlerini Kuran-ı Kerim de görüp, bununlada yetiniyorlardı.

Hatta Peygamberimiz’in dönemindeki en cahil bedeviler bile Kuran-ı Kerim'in ayetlerinden anlayışlarına göre faydalanıyor ve Müslüman oluyorlardı.

Benim arzum da aynı o günlerde olduğu gibi Hanefi, Şii, Caferi, Sunni gibi etiketler kullanmadan, Devşirme dinler olan mezheplere ve Hadis dinlerine bağlanmadan, ilave etikete gerek duymadan sadece Kuran Müslümanı olmamız!

Asla değişmeyen, çelişkisiz, akla, mantığa uygun ve Yüce Allah’ın uymamızı istediği 
sadece Kuran-ı Kerim dir.

Her şeyin doğrusunu yanlız Yüce Allah bilir!